چندین سال پیش، تصور اینکه شخصی بتواند با استفاده از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور Ventilator در منزل به زندگی خود ادامه دهد و تنفسی راحت داشته باشد، غیر ممکن بود. در گذشته تصور عموم به گونه‌ای بود که افرادی به جز کادر درمان مهارت های لازم جهت استفاده از انواع دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی را ندارند.
با گذشت زمان بیمارانی مانند بیماران ضایعه نخاعی که مجبور به استفاده طولانی مدت از دستگاه ونتیلاتور بودند و از طرفی تمایلی به بستری دراز مدت در بیمارستان را نداشتند این طرز تفکر را (استفاده از ونتیلاتور در منزل) تغییر دادند و این باعث شد که افراد خانواده این بیماران مجبور به آموزش استفاده صحیح از دستگاه ونتیلاتور ventilator در منزل شوند.
اجاره ونتیلاتور و سایر تجهیزات پزشکی با بهترین قیمت و کیفیت توسط مجموعه ارک طب انجام می‌شود.
چگونگی کارکرد دستگاه ونتیلاتور خانگی
اکثر مردم با کمی سعی و تمرین به راحتی می توانند یاد بگیرند که چگونه از بیمارانی که در منزل از دستگاه ونتیلاتور استفاده می کنند، مراقبت کنند.
همانطور که می‌دانید ﺗﻨﻔﺲ به صورت کلی ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪای ﮐﻪ ﺣﺠﻢ ﺳﯿﻨﻪ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و در ﭘﯽ آن ﻓﺸـﺎرﻫﺎی ﻣﻨﻔـﯽ و ﻣﺜﺒﺘـﯽ را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورﻧﺪ، ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ دﯾﮕﺮ، اﯾﻦ ﻓﺸﺎرﻫﺎی اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻮا را ﺑﻪ داﺧﻞ و ﺧﺎرج از شش‌ها اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ دﻫﻨﺪ.
ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪای ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا درﮔﯿﺮ ﺗﻨﻔﺲ میﺸﻮد، ﻋﻀﻠﻪ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺑـﺎ ﺣﺮﮐﺎت دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ و ﻋﻀﻼت ﺑﯿﻦ دﻧﺪهای در ﻫﻨﮕﺎم دم ﻣﻨﺒﺴﻂ ﻣﯽﺷﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ اﻧﻘﺒﺎض دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ و ﻣﺴﻄﺢ ﺷﺪن آن در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻃﻮل ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و اﻧﻘﺒﺎض ﻋﻀﻼت ﺑﯿﻦ دﻧﺪهای، دﻧﺪهﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ و ﺑﯿـﺮون ﺣﺮﮐـﺖ ﻣﯽدﻫﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﯾﮏ ﻓﺸﺎر ﻣﻨﻔﯽ در ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ.
اﯾﻦ ﻓﺸﺎر ﻣﻨﻔـﯽ موجب ورود ﻫـﻮا ﺑـﻪ ﺷش‌ها ﻣﯽ ﺷـﻮد. در ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺑﺎزدم در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻨﻔﺲ آرام ﻋﻤﻠﯽ ﻏﯿﺮ ارادی ( Passive ) است ﺑﺎ ﺷﻞ ﺷﺪن ﻣﺎﻫﯿﭽﻪ ﻫﺎی درﮔﯿﺮ در ﻓـﺎز دم اﻧـﺮژی اﻻﺳﺘﯿﮏ ذﺧﯿﺮه ﺷﺪه در ﺷﺶ و ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﺳـﯿﻨﻪ ﺷـﺪه و ﻣﻮﺟـﺐ ﺑﻮﺟـﻮد آﻣـﺪن ﯾـﮏ ﻓﺸـﺎر ﻣﺜﺒـﺖ در ﮐﯿﺴﻪﻫﺎی ﻫﻮاﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﯿﺮوی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه ﻫﻮا را ﺑﻪ ﺧﺎرج ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﻨﻔﺴﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ دﻫﺪ.
زمان جداسازی بیمار از دستگاه ونتیلاتور
جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی یا ونتیلاتور، به قطع تدریجی تهویه حمایتی، در بیمارانی که قسمت زیادی از نیازهای تنفسی آنان به واسطه تهویه خود به خودی انجام می‌گیرد، اطلاق می‌شود.
در برخی از بیماران این فرآیند به سرعت انجام می‌گیرد (کمتر یا مساوی ۳ روز) و در بعضی دیگر از بیماران، این فرآیند طولانی‌تر از ۳ روز می‌باشد؛ به طوری که گاهی اوقات جدا کردن بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی هفته‌ها و حتی ماه‌ها طول می‌کشد.
بدون شک تعیین آمادگی بیماران قبل از شروع فرآیند جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی، از اهمیت بالایی برخوردار است و بیشترین مسئولیت تعیین آمادگی بیماران برای جداشدن از دستگاه تهویه مکانیکی، به عهده پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت‌های ویژه می‌باشد.
پرستاران می‌بایست شاخص‌های پیش بینی کننده جدا سازی موفق از دستگاه تهویه مکانیکی را مورد بررسی قرار داده تا امکان جدا شدن بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی در سریع ترین زمان ممکن و بدون بروز هر گونه عارضه احتمالی صورت پذیرد.
به دلیل اینکه شاخص‌های پیش بینی کننده‌ی واحدی برای جداسازی بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی در کتب و مقالات پزشکی و پرستاری وجود ندارد، کوشیده‌ایم تا از نظریات مختلف افراد صاحب نظر در این زمینه، به طور خلاصه استفاده کنیم.
معیارهای جداسازی بیمار از دستگاه ونتیلاتور
جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی فرآیند حرکت از وابستگی تهویه‌ای به سمت تنفس ارادی است؛ که بلافاصله بعد از قرار دادن بیمار بر روی دستگاه تهویه مکانیکی باید به دنبال بررسی آمادگی بیماران برای جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی بود.
جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی تحت تأثیر عواملی چون طول مدت تهویه مکانیکی، وضعیت فیزیکی بدن بیمار، نظیر قدرت عضلات تنفسی، وجود بیماری‌های تنفسی زمینه‌ای، وابستگی روانی به دستگاه تهویه مکانیکی، وجود اضطراب، سوءتغذیه و بی حرکتی می‌باشد. لذا قبل از شروع فرآیند جداسازی باید آمادگی بیمار برای جداسازی ازدستگاه ونتیلاتور را بررسی نمود.
آمادگی برای جداسازی بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی با حصول اطمینان از ثبات وضعیت فیزیولوژیک، ثبات وضعیت همودینامیک، عملکرد ریه‌ها، وضعیت تبادلات گازی، ظرفیت تهویه خود به خودی و سطح هوشیاری بیماران تعیین می‌شود. شاخص‌های دیگری نیز به‌عنوان میعارهای جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی ذکر شده‌اند که شامل وضعیت بالینی و اندازه گیری عینی می‌باشند. در بررسی وضعیت بالینی، جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی بایستی بیمار از نظر آمادگی سرفه موثر، عدم وجود ترشحات زیاد در راه هوایی، بهبود مشکلات زمینه‌ای که سبب لوله گذاری وی می‌شود، بررسی شود.
همچنین اندازه گیری‌های عینی شامل بررسی بیماران از نظر ثبات بالینی، ثبات وضعیت قلبی–عروقی (فشار سیستولیک ۹۰ تا ۱۶۰ میلی‌متر جیوه)، ثبات وضعیت متابولیکی، اکسیژناسیون کافی، اشباع اکسیژن شریانی (بیشتر از ۹۰ باfio2[2] 40)، PEEP (کمتر از ۸ سانتی‌متر آب)، عملکرد ریوی کافی، تعداد تنفس (کمتر از ۳۵)، حداکثر فشار بازدمی (کمتر از ۲۰- تا ۲۵- سانتی‌متر آب)، حجم جاری (بیشتر از ۵ میلی‌لیتر بر کیلوگرم)، ظرفیت حیاتی (بیشتر از ۱۰ میلی‌لیتر بر کیلوگرم)، نسبتRF[3] به VT[4] (کمتر از ۱۰۵ تنفس در دقیقه)، عدم وجود اسیدوز تنفسی قابل ملاحظه، وضعیت هوشیاری و عدم نیاز به دریافت آرامبخش می‌باشد.
در مطالعه دیگری که جهت بررسی آمادگی بیماران برای جداسازی از دستگاه ونتیلاتور انجام شد، شاخص‌هایی نظیر عدم وجود درد، رفلکس سرفه مناسب جهت تخلیه ترشحات، نسبت pao2 به fio2 (بیشتر از ۲۴ کیلو پاسکال)، PEEP (کمتراز ۱۰ سانتی‌متر آب)، درجه حرارت (بین ۳۶ تا ۳۸/۵ درجه سانتی‌گراد)، غلظت پتاسیم پلاسمایی (بیشتر از ۳ و کمتر از ۵ میلی‌مول بر لیتر)، غلظت سدیم پلاسمایی (بیشتر از ۱۲۸ و کمتر از ۱۵۰ میلی‌مول بر لیتر)، تعداد تهویه خودبخودی (بیشتر از ۶ دقیقه) ،هماتوکریت (بیشتر از ۲۵ درصد) ،کنترل کافی درد، اضطراب و بیقراری به عنوان شاخص‌های پیش بینی کننده جداسازی موفق معرفی شده‌اند.
روش های جدا سازی بیمار از دستگاه ونتیلاتور
پس از بررسی آمادگی بیماران برای جداسازی از دستگاه ونتیلاتور و مثبت شدن شاخص‌های جداسازی موفق از دستگاه تهویه مکانیکی، باید اقدام به جداسازی بیمار نمود.
- استفاده از قطعه T و مد CAPAP
در استفاده از قطعه T می‌توان به طور متناوب بیمار را از دستگاه تهویه مکانیکی جدا نمود تا به طور خودبخودی تنفس نماید. جهت تسهیل در تنفس خودبخودی، بیمار از دستگاه جدا شده و لوله T شکل به لوله تراکئوستومی و یا لوله تراشه بیمار متصل می‌گردد.
یک انتهای لوله T شکل به مخزن اکسیژن متصل شده و سر دیگر آن آزاد می‌باشد. در این حالت بیمار بدون اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و در حالی که از اکسیژن اضافی استفاده می‌کند، تنفس می‌نماید. بطور متناوب قطعه T برداشته شده و بیمار با استفاده از مد CPAP به دستگاه تهویه مکانیکی متصل می‌گردد.
به تدریج با افزایش زمان استفاده از قطعه T و کاهش زمان استفاده از دستگاه تهویه مکانیکی با مد CPAP، بیمار به مرحله‌ای خواهد رسید که می‌تواند در مدت طولانی تری با استفاده از قطعه T و بدون نیاز به حمایت تهویه مکانیکی تنفس‌های خودبخودی در حد کفایت و بدون خستگی تنفسی داشته باشد.
- استفاده از مد SIMV
در روش استفاده از مد SIMV برای جداسازی، هدف، کاهش تدریجی تعداد تنفس‌های اجباری به همان میزان است که تعداد تنفس‌های خودبخودی بیمار افزایش می‌یابد؛ به طوری که در انتها تعداد تنفس‌های اجباری دستگاه تهویه مکانیکی به صفر رسیده و بیمار دارای تعداد تنفس‌های کافی خودبخودی باشد.
o استفاده از مد PSV
استفاده از مد PSV، در بیماران با تعداد تنفس خودبخودی طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لازم به ذکر است که این بیماران بایستی فاقد دیسترس تنفسی بوده و حجم جاری تنفس‌های خودبخودی آنان در حد مطلوب (۸-۱۰سی سی بر کیلو) باشد. به تدریج در طول جداسازی میزان حمایت فشاری کاهش داده شده و در صورتی که بیمار بدون کاهش یافتن حجم جاری، توانایی تنفس خودبخودی و بدون دیسترس تنفسی را داشته باشد، کاهش تا سطح ۳-۵ سانتی متر آب ادامه می‌یابد. در اینجا می‌توان بیمار را بطور کامل از دستگاه تهویه مکانیکی جدا نمود.
لازم به یادآوری است که مد PSV اغلب به طور مکمل با مد SIMV برای کاهش کار تنفسی در بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اجاره ونتیلاتور خانگی از ارک طب
ارک طب یکی از معتبرترین مجموعه‌های ارائه دهنده انواع تجهیزات پزشکی از جمله ونتیلاتور، سی پپ، بای پپ، دستگاه اکسیژن ساز و… است. دستگاه‌ها و تجهیزات موجود در این مجموعه از بهترین برندهای موجود در بازار هستند.
این مجموعه علاوه برفروش محصولات، اجاره تجهیزاتی مانند اجاره ونتیلاتور را نیز انجام می‌دهد. اگر برای مدت زمانی کوتاه نیاز به دستگاه‌های کمک کننده تنفسی دارید و یا بودجه کافی برای خرید این محصولات را ندارید، پیشنهاد می‌شود تجهیزات مورد نیاز خود را با قیمتی استثنائی از ارک طب اجاره کنید.
در صورت نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر، شما عزیزان می‌توانید با تیم پشتیبانی مجموعه ارک طب تماس بگیرید. کارشناسان تیم پشتیبانی شما را به بهترین نحو راهنمایی خواهند کرد.